)
)
)
)
)
&format=webp)
Jilke Michielsen vierde twee jaar geleden op 16-jarige leeftijd nog haar titel als Belgisch kampioene tijdrijden. Haar leven ziet er nu echter totaal anders uit. Ze strijd tegen ongeneeslijke botkanker. Ondanks dat zware gevecht weigert ze haar dromen los te laten. Met evenveel vastberadenheid als op de fiets begint de 18-jarige aan een universitaire studie in Antwerpen.
Tot haar zestiende leidt Michielsen een zorgeloos leven. Ze groeit op in een hechte familie in het Belgische Oostduinkerke, samen met haar ouders, twee oudere grote broers en een oudere zus. Dankzij haar broers begint ze met wielrennen. Op achtjarige leeftijd stapt ze op de fiets en al snel blijkt dat ze talent heeft. Op haar zestiende bekroont ze dat met de Belgische titel tijdrijden, waar ze trots het hoogste podium betreedt.
Er leek een mooie toekomst in het verschiet in de wielerwereld. Haar focus ging uit naar de topsport en ze schreef zich dan ook in aan de topsportschool in Gent, met grote ambities. "Mijn droom is om 2025 mee te doen aan het wereldkampioenschap wielrennen in Rwanda", opperde ze toen.
)
Bezoek aan de arts
In datzelfde topjaar, wanneer Michielsen zestien is, beginnen de eerste pijnklachten. Die nemen langzaam toe, waarop haar ploeg haar aanspoort om een sportarts te raadplegen. Daar volgt het ondenkbare nieuws: een agressieve vorm van botkanker in het bekken.
Wat volgde was een heel vervelende tijd met ondraaglijke pijn en verdriet om de verpletterde dromen. Maandenlang moet ze naar het ziekenhuis voor veertien chemokuren en 33 bestralingen. De kanker leek toen verslagen.
)
)
Noodlot
Voor even ging het beter. Ze voltooide de middelbare school en begon langzaamaan weer te fietsen. Maar toen sloeg het noodlot toe. "Twee weken voor ik mijn eerste wedstrijd zou rijden, voelde ik opnieuw pijn", zo vertelt Michielsen erover aan Het Laatste Nieuws. "'Dit moet toch gewoon wat spierpijn zijn', draaide ik mezelf een rad voor de ogen."
Eind februari ging de voormalig wielerkampioen samen met haar ouders weer naar het ziekenhuis. "Ik kreeg te horen dat de kanker terug was en dat dit niet meer te genezen viel. Dan werd het stil in de kamer. Ik wilde het niet geloven. 'Ongeneeslijk', is zo'n heftig woord."
)
Studeren
Haar droom om geneeskunde te studeren, moet ze voorgoed loslaten. "Ik had de energie niet om me voor te bereiden voor het ingangsexamen. Mijn ambitie was om dermatoloog te worden. Die medische interesse zit er van thuis uit in, maar uiteraard heeft mijn eigen ervaring ook meegespeeld in die keuze."
Hoewel een studie geneeskunde voor haar niet haalbaar is, blijft Michielsen strijdbaar en weigert ze het studentenleven op te geven. "Nee hoor, maandag [Gisteren, red.] begin ik aan mijn universitaire opleiding biomedische wetenschappen aan de universiteit in Antwerpen. Ik wil genieten van dat studentenleven, ik wil weten wat het is om hogere studies te volgen en als het lukt, pik ik zeker een feestje mee", zo vertelt ze.
)
Doel
En net zoals ze bij het wielrennen had, zijn er nog steeds mijlpalen die Michielsen wil behalen. "Mijn doel is om te slagen voor de 32 studiepunten waarvoor ik ben ingeschreven."
)
)
)
)
)