)
)
)
)
)
)
Voor het vierde jaar is Olivier Giroud de spits van Arsenal. De Frans international heeft onder Arsene Wenger veel geleerd. Hakjes geven, ballen raak koppen... Dat is echter niet de belangrijkste kwaliteit die een Arsenal-spits moet hebben. Een Arsenal-spits moet kunnen dansen als Thierry Henry of Robin van Persie. Zo niet, dan moet hij kunnen scoren. Twee kwaliteiten die Giroud ook in zijn vierde seizoen in Londense dienst niet laat zien.
Voordat Arsenal naar het Emirates Stadium verhuisde, speelde de club zijn wedstrijden op Highbury. Dat was in het begin van dit millennium de grote balzaal van de Premier League. Voetbalballet Arsenal voerde daar minimaal eens in de twee weken haar show op voor het hoog geëerde publiek. Zij zagen Thierry Henry stijlvol tussen de pirouettes van Dennis Bergkamp walsen. Robért Pires, een vleugelspeler met de elegantie van een Renaissance-schilder, soleerde daar zo af en toe doorheen. In het seizoen 2003/2004 swingden zij en hun teamgenoten ongeslagen door het Premier League-seizoen heen.
Meesterwerk van Le Proffesseur
Ruim tien jaar na de laatste show van The Invincibles vertrouwt Wenger nog altijd op de choreografie van zijn moment supreme. Wenger wil na dat ongeslagen seizoen een nieuw meesterwerk creëren en opnieuw kampioen worden. Jarenlang zoekt hij naar de juiste danspartners voor zijn spel. De meeste heeft hij inmiddels gevonden: Mesut Özil, Alexis Sánchez en (vooral in de toekomst) Alex Oxlade-Chamberlain. Mannen met voeten waarmee ze op water kunnen lopen. Mannen met een universiteitsgraad in verregaande techniek. Mannen van wie de heupen zwaaien op het ritme van spreekkoren en vreugdekreten.
Sinds 2012 staat daar een ander meesterwerk van Wenger tussen dat snelle gedans: Olivier Giroud.
Ten minste: op technisch gebied. Wenger heeft de gave om zelfs Per Mertesacker een basistechniek te geven, dus Giroud was eigenlijk niet zo'n heel groot wonder. Giroud moet het nog vooral van zijn kopkwaliteiten hebben. Hij is niet de man die er meer dan twintig doelpunten per seizoen in schiet, zei hij zelf al. In combinatie met zijn hoofd haalde hij dat cijfer overigens ook niet.
Gemiste kansen
Dat hij geen topscorer is, bleek maar eens tegen Swansea City. Giroud miste twee grote kansen in een belangrijke wedstrijd tegen Swansea City (1-2 verlies Arsenal). Sinds Robin van Persie naar Manchester United vertrok (2012) werd geen Arsenal-spits meer topscorer van de Premier League.
Dat is niet zonder toeval ook het moment dat Giroud werd aangetrokken door de Londense club. Sindsdien staat de Fransman vast in de punt. Beperkt door zijn draaicirkel en het gewicht van zijn lange lichaam. Giroud scoort (0,42 per wedstrijd, 174 wedstrijden) niet heel veel minder dan Van Persie (0,48, 274 wedstrijden).
Van Persie speelde langer bij Arsenal en scoorde wel 20+ doelpunten per seizoen. Belangrijker is: Van Persie speelde op het heilige Highbury-gras en danste met Henry en Bergkamp. Hij had simpelweg de pech dat Özil en Sanchez in de periode na dat tijdperk nog niet in het Emirates Stadium speelden. Want dan had hij er zeker nog veel meer in geschoten.
[poules_game team="arsenal" pool="sportnieuws/premier-league-2015-16"]
Geen doelpuntenmachines
Tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid. Vleugelverdedigers vliegen weer naar voren, de combinaties zijn weer oogstrelend. Er is één maar: Giroud is de man die niet dansen kan. Ondanks dat staat hij nog altijd in het middelpunt van de balzaal van de Premier League terwijl de rest van het stadion "stuck in the middle Giroud" zingt. Wenger wil zijn show weer opvoeren en de titel veroveren. Giroud is niet de specialist die in de punt van een kampioenkandidaat als Arsenal zou moeten staan: je kunt koppen wat je wil, als je niet raak schiet, heb je daar vrij weinig aan.
Natuurlijk: niet iedereen heet Thierry Henry (0,68/wedstrijd, 258 wedstrijden). Van Persie groeide naar zijn niveau onder de vleugels van grote meesters en daarna groeide hij zelf ver boven de rest uit. Henry en Van Persie waren de natte droom van Wenger: zij dansten én scoorden doelpunten.
Die combinatie kost tegenwoordig tientallen miljoenen. Wellicht maakt Wenger zijn bijnaam waar en bedenkt hij een formule om van Giroud een doelpuntenmaker te maken. De voorgaande jaren voorspellen voor die gedachte niet veel goeds. Danny Welbeck startte in de North London Derby tegen Tottenham Hotspur in de spits. Scoorde niet, maar dat hoeft ook niet de belangrijkste taak van een Arsenal-spits te zijn.
Dansen
Je hoeft niet meer dan twintig doelpunten per seizoen te maken om in de spits van Arsenal te kunnen spelen. Je hoeft alleen maar te dansen. Meebewegen op het ritme van Özil, swingen met Sánchez of Oxlade-Chamberlain. Wekelijks je man uitspelen of kort wegdraaien bij je tegenstander en daarna het spel verleggen wegen voor een Arsenal-spits evenveel als zelf meer dan twintig doelpunten per seizoen maken. Twee kwaliteiten die Giroud ook in zijn vierde jaar bij The Gunners niet laat zien.
De afgelopen weken haalde Arsenal 7 punten uit 5 belangrijke wedstrijden om de koppositie. Niet voor het eerst haakt Arsenal af op wat het laatste moment supreme van Wenger moet worden. Kampioen worden lijkt Arsenal ook dit jaar uit zijn hoofd te kunnen zetten; zonder de danspasjes van de spits - of de meer dan twintig doelpunten per jaar - is het Arsenal-spel de moeilijkste weg naar de titel.
Door: Bram Steenbeek
)
)
)
)
)
)
)
)