)
)
)
)
)
)
Onze verslaggever kwam zondagmiddag slechte verliezers tegen in Amsterdam. Hij werd bedreigd en zijn camera werd uit zijn handen gegraaid. Hij kon onmogelijk zijn werk doen. Het meest trieste is: hij was natuurlijk in de hoofdstad om het aanstaande feest te filmen. Dan hadden dezelfde malloten die hem nu verrot scholden hun Facebookduimpjes maar wat graag gebruikt, schrijft Stefan ten Teije. 'Op een mooie manier verliezen mag niet zeldzaam worden.'
Eerst even voor iedereen die gelijk weer gaat reageren dat gescheld na zo'n beladen wedstrijd en verloren kampioenschap niet gek is en dat Sportnieuws dit allemaal opblaast of zelfs sensatie zoekt: doei! De beelden van onze verslaggever tonen íets van de sfeer, maar niet alles. De supporters riepen dat ze hem in elkaar zouden timmeren als hij 'niet optyfte met die kankercamera'. Als daar omheen al meerdere vechtpartijtjes ontstaan, is zijn reactie (wegwezen) niet raar.
Niet raar, wel doodzonde.
Winst en verlies, ze liggen zo dicht bij elkaar, maar verschillen als de maan van de zon. Juist daarom is sport zo prachtig. Als De Graafschap-keeper Hidde Jurjus een ietsje slechtere dag had gehad, was het wel feest geweest in Amsterdam. Dan waren de filmpjes juist talloze keren geliket door dezelfde malloten die onze verslaggever nu verrot scholden.
Verliezen kan juist heel erg mooi zijn. Kijk naar Frank de Boer, helemaal stuk in de spelersbus na afloop van de wedstrijd in Doetinchem. Dit soort beeld had onze verslaggever willen vangen. Met hier en daar een kind dat de tranen over zijn wangen laat biggelen. Want dat doen tranen: biggelen. Honderdduizenden supporters zouden zich één voelen met de tranen. Dezelfde pijn ervaren. Dat delen. Samen rouwen: dat is verliezen op z'n mooist. En op een mooie manier verliezen mag niet zeldzaam worden.
Je neemt nogal een risico om een slechte verliezer te worden als je verwachtingen opblaast. Misschien is dat ook een verklaring. Ajacieden zijn er goed in hun verwachtingen op te blazen. Maar zelfs dan kan het anders. Ik moest denken aan radiodeejay Mattie van Q-musicprogramma Mattie en Wietze. Het verhaal heb je vast gehoord. Hij was dolgelukkig omdat hij vader zou worden. De tweeling werd echter te vroeg geboren en toen kwam ineens het nieuws dat hij de biologische vader niet is. Groot drama, veel groter dan een verloren kampioenschap - laten we eerlijk zijn. Maar wat doet hij: oproepen om geen verwijten te maken. 'Van alle emoties brengt boos zijn je het minst ver.' (lees hier zijn prachtige brief)
Ik ga niet vragen om niet boos te zijn, Ajax-vrienden. Wel om van onze mensen af te blijven en af en toe in een spiegel te kijken.
Door: Stefan ten Teije
)
)
)
)
)
)
)
)