)
)
)
)
)
)
Wie Stamford Bridge vandaag de dag betreedt, waant zich in een Oriëntaals restaurant, meent Paul Baaijens. De schrijver van het boek Matchdays vertelt voor Sportnieuws.nl over zijn belevenissen bij Londense voetbalclubs. Chelsea en Arsenal vindt hij eigenlijk niks. 'Half Beijing trekt de selfiestick uit de tas als Kurt Zouma het wereldrecord hoogspringen weer eens verbreekt.'
Arsenal – Tottenham Hotspur? Hearts - Hibs? Of toch liever Achilles – De Treffers? De ene local derby is nog mooier dan de andere. Enig idee waar de term local derby vandaan komt? Zo niet, dan heb je vast nog nooit van de Royal Shrovetide Football Match gehoord.
Deze voetbalwedstrijd tussen twee dorpsgroepen uit Derbyshire geldt als de grondlegger van het huidige Engelse voetbal. De allereerste wedstrijd in het Engelse dorp Ashbourne dateert van rond het jaar 1000 na Christus en het wordt nog steeds elk jaar gespeeld. De Royal Shrovetide Football Match, wat houdt het in?
Daarvoor moeten we terug naar de Middeleeuwen. Het concept was eigenlijk heel simpel: de Up’Ards (zij die geboren waren ten noorden van de rivier de Dove) speelden tegen de Down’Ards (zij die ten zuiden van het riviertje geboren waren). Elf tegen elf was er niet bij: duizenden mensen deden mee aan deze mob football game. Volksvermaak pur sang.
’s Middags om twee uur werd er op een centraal punt in het dorp een bal in de lucht gegooid. Het doel voor beide dorpspartijen was simpel: de bal zo snel mogelijk naar de vijandelijke molensteen ergens aan de rand van het dorp te krijgen. Zeg maar een soort Levend Stratego, maar dan zonder strategie. Ingrediënten van deze volkssport? Een leren bal. Spelregels waren er verder niet; alles was geoorloofd. Ziekenhuizen – en zelfs kerkhoven – profiteerden massaal van deze bloederige strijd; gezellige jongens, die Engelsen!
Zoals gezegd: de wedstrijd wordt nog steeds elk jaar gespeeld in de dagen voor de Vastentijd. Maar in 2016 – nu we in een beschaafde wereld leven – zijn er wel een aantal regels van kracht. Je mag de bal niet in een auto of scooter vervoeren. Of in een rugzak stoppen. En na tienen ’s avonds mag je niet meer doorspelen. Geruchten gaan dat de allereerste Shrovie met een geëxecuteerd hoofd (toch makkelijker vastpakken dan zo’n leren bal) werd gespeeld. Zelfs dat mag niet meer; in de regels staat vastgelegd dat je niemand meer mag vermoorden. De regels hebben het spel er niet makkelijker op gemaakt.
Net als de Elfstedentocht in Friesland, is het Shrovetide Football ook een mythische streekklassieker geworden. Zelfs Shakespeare schreef erover! Inmiddels draagt het de naam de hug game en wordt het meer gezien als een enorm vriendelijke rugbyscrum. Menig tandarts in Derbyshire kijkt echter nog steeds reikhalzend uit naar Shrove Tuesday en Ash Wednesday. Nu nog steeds barricaderen de winkeliers de ruiten in de dagen voor deze jaarlijkse voetbalklassieker. Heerlijk barbaars. Voetbal zoals het bedoeld is; van, voor en door het volk.
In januari 2016 belde ik met Wayne. Het was goed om Chelsea-man Wayne weer te spreken. Hij wilde me graag helpen bij het regelen van een ticket voor de wedstrijd Chelsea - Newcastle United.
Een paar jaar geleden beleefde ik samen met Wayne één van mijn mooiste Matchdays ooit. Het was een koude decemberdag in 2013. Wayne ontving me al vroeg in een kroeg op Charing Cross, samen met Jim en Stephen. Drie supporters van Chelsea die de club langzaam hebben zien afglijden tot het commerciële gedrocht dat het nu is. De mannen hadden voor deze dag echter een mooi voornemen: ze zouden me vrijhouden van kosten en laten zien hoe gastvrij Chelseasupporters waren. Gratis pints, ales, pies en zelfs een lijntje coke werden me aangeboden zonder betaling. Gulle jongens, die Engelsen!
Het meest waardevol waren de mooie verhalen van deze schoffies; ik had geluk dat ik via via in contact was gekomen met deze fanatieke maar inmiddels getemde Chelsea-supporters. Gekke streken haalden ze allang niet meer uit. Nee, ze waren allemaal strak aangelijnd door de mrs. die thuis de kinderen vermaakte op een matchday. Wayne regelde een kaartje voor de wedstrijd Chelsea – Southampton. Ik weet er niet meer zoveel van eerlijk gezegd, we zagen niet veel van de wedstrijd. We gingen Stamford Bridge in de vijftiende minuut pas binnen, om in de zestigste minuut te besluiten om toch de pub maar weer op te zoeken. Een crematie was sfeervoller dan een bezoek aan dit Stamford Bridge.
Wie Stamford Bridge vandaag de dag betreedt, waant zich in een Oriëntaals restaurant; Aziatische toeristen betalen graag de hoofdprijs voor de psychotische Diego Costa en het tutu-achtige voetbal van Hazard. Ondertussen trekt half Beijing de selfiestick uit de tas als Kurt Zouma het wereldrecord hoogspringen weer eens verbreekt. In het stadion vind je meer toeristen dan Britten en van de prijs van een toegangskaartje kun je honderd kleine Zouma’s in Oost-Niger een jaar lang vaccineren. Welcome to Chelsea. Het voetbal bovenin de Premier League is louter nog een speelbal van de commercie. Weg volksvermaak.
Wayne heeft nog wel een seizoenkaart bij Chelsea, maar niet elke Engelsman hoest dit jaarlijks oplopende bedrag nog makkelijk op. Zijn vriend Stephen gaat niet eens meer het stadion in; hij heeft het voetbal al ingeruild voor het rugby; goedkoper en minstens zo gezellig. Het Engelse voetbal verliest haar fans en verandert in Broadway. Hoe lang duurt het nog voordat de poshy people in galajurken en smokings naar de voetbaltheaters zullen komen?
Ik stap straks het vliegtuig in. Aankomend weekend zie ik drie wedstrijden in Londen. Zaterdag is West-Londen aan de beurt. Eerst zit ik bij Queens Parks Rangers - Fulham en later op de middag speelt Chelsea - Newcastle United. Een kaartje voor Chelsea kost omgerekend 80 euro. Zondag ben ik 90 euro lichter om Arsenal tegen Leicester te zien spelen. Dure grapjes.
Ik kijk in ieder geval het meest uit naar de Rangers tegen de Cottagers, de local derby van West-Londen. Ook al zullen er geen koppen rollen en zal Tjaronn Chery de bal niet in zijn rugzak mogen stoppen: het lijkt qua spel nog het meest op het Shrovetide-football. Terwijl half Nederland reikhalzend uitkijkt naar wedstrijden van Arsenal en Chelsea, doe ik dat niet. Ik zal in Stamford Bridge en het Emirates denken aan de oprichters van de Shrovetide Football Match, die het voetbal nooit zo bedoeld hebben.
Door: Paul Baaijens
The Spirit of Ashbourne - Shrovetide Football 2011
)
)
)
)
)
)
)
)