Voor Jorinde van Klinken is het al 'te laat', zij kreeg in haar nog altijd prille carrière al twee keer te maken met grensoverschrijdend gedrag. De Nederlandse atlete (24) richtte daarom een bedrijf op om dezelfde ervaringen bij haar collega's te kunnen voorkomen en aan te pakken. Ze schrikt van wat ze hoort.
Afgelopen week baarde Van Klinken opzien door op Radio1 en Instagram openhartig te spreken over haar traumatische verleden. Als jonge atlete werd ze zowel in Nederland als na haar vlucht naar Amerika seksueel overschrijdend mishandeld. Ze deed haar verhaal en maakte de tongen los. Nu treedt ze bij het Algemeen Dagblad verder in detail.
14 oktober 2024, 21:10
Olympisch atlete Jorinde van Klinken heeft traumatische ervaringen gehad wegens grensoverschrijdend gedrag. Daarom wil ze zich nu inzetten om mede-atleten te helpen. "Ik had nooit het gevoel dat ik echt werd gehoord of begrepen."
'Nu vind ik mezelf anti-sociaal'
De situaties hebben Van Klinken getekend voor het leven, zegt ze. Ze móést wel iets doen, want 'ik wil oprecht niet dat iemand dit ooit nog overkomt'. "Het gaat om wat het met mij heeft gedaan. Vroeger was ik super extravert. Echt de grappenmaker van de groep, super sociaal. Nu vind ik mezelf eerder anti-sociaal. Het heeft geen zin om nieuwe mensen te leren kennen, denk ik soms, het zullen wel slechte mensen zijn."
'Zelfs verkrachtingen'
En ze is niet de enige bij wie het gebeurt, weet ze inmiddels uit ervaring. Ze sprak al met andere atleten, bij wie dezelfde situaties of zelfs ergere situaties zijn geweest. "Ik heb te erge dingen gehoord om hier nog vijf jaar mee te wachten. Er moet nu wat gebeuren. En ik heb echt niet alleen verhalen gehoord van mensen die zeiden dat iemand bijvoorbeeld een paar opmerkingen had gemaakt en twijfelde hoe die moesten worden geïnterpreteerd. Ik heb echt heel serieuze zaken gehoord, ook verkrachtingen. Het is er super erg aan toe."
'Dat zou me echt enorm hebben geholpen'
Voor de getraumatiseerde Van Klinken komt haar eigen initiatief 'te laat'. Maar door haar moeders werk in asielzoekerscentra heeft ze geleerd dat het niet erg is om andermans last aan te horen, daar empathisch voor te zijn en vervolgens daar iets functioneels mee te doen. "Was er destijds maar iemand die tegen mij had gezegd: wow, dit is foute boel. Dat zou me echt enorm hebben geholpen."