)
)
)
)
)
)
Na Ajax-PSV stond één man in de schijnwerpers: Gastón Pereiro. Met twee fraaie doelpunten wist hij met PSV Ajax in de ArenA te overklassen. Onze columnist Bram Steenbeek keek naar de bank en zag een andere hoofdrolspeler. 'Hij hangt al half om de schouder van Phillip Cocu als de bal om Cillessen heen draait.'
Gastón Pereiro krulde zichzelf zondagmiddag naar heldendom in Eindhoven en omstreken. De komende weken zullen de PSV-fans in een polonaise achter de Uruguayaan aanlopen. Het is vervroegd carnaval in delen van het zuiden van het land. Die 1-2. Die maakte mij blij. Al was dat niet om het feit dat de punten naar Eindhoven gingen.
Vanwege het zalige debuut van die 20-jarige knul dan? Nee, simpelweg omdat dit niet de enige topper is die Pereiro zal beslissen in zijn voetballoopbaan. Hij stond aan de aftrap van zijn eerste Ajax-PSV, maar hij was niet de enige. Voor Ruud Brood was dit zelfs zijn eerste topwedstrijd.
Speelde Brood dan nooit voor een topclub? Dat wel, maar verder dan het jeugdteam van Feyenoord schopte hij het niet.
Brood kent een carrière als menig (oud)voetballer: een vol dromen van grotere stadions en topwedstrijden, maar een met een realiteit die hem vooral veroordeelt tot regioderby’s en promotie- en degradatiekrakers.
Daar zat zijn top als voetballer en lang leek het ook als trainer zijn plafond. De enige foto met een Europese prijs staat in zijn jeugdplakboek, hij had posters van internationals op zijn kamer hangen en zijn naam leverde geen mooi baantje op bij een grote club.
Voor mij is Brood nog altijd de man die RKC Waalwijk in 2009 terugbracht naar de eredivisie en in 2011 kampioen maakte van de Jupiler League. Een inhaalslag zoals Frank de Boer op het hoogste niveau flikte. Bij NEC liet hij opnieuw zien met beperkte middelen toch kinderlijk eenvoudig kampioen te worden op het tweede niveau.
“Dat zijn er meer dan bij ons de afgelopen jaren”, moeten ze in Eindhoven gedacht hebben toen ze hem benaderde. Natuurlijk zei hij ja. Voor het eerst gaat hij in de eredivisie meer wedstrijden winnen dan verliezen. Hij gaat voor het eerst voor het landskampioenschap. Maar vooral: voor het eerst zit hij niet op de bank in de huiskamer tijdens Ajax-PSV.
Tegen de tijd dat Pereiro aanlegt voor zijn tweede treffer, zit Brood niet eens meer op de bank in de ArenA. Hij hangt al half om de schouder van Phillip Cocu als de bal om Cillessen heen draait. De bal ploft in het net. Brood rent naar voren en springt. Als hij neerkomt, loopt hij terug, balt zijn vuisten en schreeuwt het uit. Ik schreeuw mee. Want weet wel: dit is de overwinning waar hij zijn hele loopbaan al van droomt.
)
)
)
)
)
)
)
)