)
)
)
)
)
)
Donderdag speelt AZ in de 2e voorronde van de Conference League tegen het vrij onbekende FK Tuzla City uit Bosnië en Herzegovina. Iemand die wél bekend met de club is, is Elvis Mehanovic. De jeugdinternational van Bosnië werd geboren in Nederland en is binnenkort weer te bewonderen op de Belgische velden, maar de aanvaller speelde afgelopen seizoenen in het land voor o.a. Tuzla. Mehanovic over zijn tijd daar: “Ik raad het niemand aan om in Bosnië te gaan voetballen.”
Door: Joris Kaper
Mehanovic keert één dezer dagen terug naar België, waar hij in de jeugd al uitkwam voor KRC Genk, Anderlecht en Seraing. De afgelopen 2 seizoenen speelde de Bosniër in het land van zijn ouders, want zelf werd hij geboren in Sittard. “Mijn ouders zijn na de oorlog in Bosnië en Herzegovina (1992-1995) naar Nederland gevlucht, want in Bosnië was gewoon geen toekomst.”
De ouders van Elvis hadden het in die beginperiode lastig. “De eerste 9 jaar hebben mijn ouders in asielzoekerscentra gewoond. In die periode werd ik geboren, en ik groeide daar dus ook deels op, tussen allemaal andere vluchtelingen uit Bosnië. Ik zag veel armoede om me heen. Nederlands leerde ik dus niet, want mijn ouders spraken alleen Bosnisch, en dat was ook het enige wat ik hoorde om mijn heen. Het integreren ging daardoor moeizaam.”
‘Ik kon nauwelijks Nederlands’
“Toen mijn ouders na 9 jaar hun verblijfspapieren kregen, kwamen we terecht in een flatje in Beek, in Limburg. Dat was in een moeilijke buurt, maar het was in ieder geval beter dan waar we vandaan kwamen. Maar toen ik naar school ging, kon ik nauwelijks Nederlands. Ik moest daarom eerst naar een speciale school om Nederlands te leren.”
“Die situatie was erg moeilijk. Ondanks dat ik hier was geboren werd ik overal als buitenlander gezien. Maar ik voelde me ook een buitenstaander, want ik werd ook gepest. Dat was natuurlijk heel moeilijk. Maar in die tijd begon ik ook met voetbal en dat fleurde voor mij alles behoorlijk op.”
“Daar had ik plezier in en na enige tijd werd ik gescout door MVV. Later maakte ik de overstap naar KRC Genk en speelde ook nog voor Anderlecht en Seraing, terwijl ik ondertussen ook uitkwam voor de jeugdelftallen van Bosnië. Maar ik kende tussendoor ook een paar zware blessures. Dat was ook de reden dat ik na die laatste club even clubloos was.”
‘Ik raad niemand aan om in Bosnië te voetballen’
“Gelukkig kende een vriend van mij een eigenaar van een Bosnische club waar ik terecht kon. Maar met de kennis van nu durf ik wel te zeggen dat ik het niemand aanraad om in Bosnië te gaan voetballen, haha.”
“Die club was trouwens Borac Banja Luka. Met die club werd ik kampioen en haalden we de voorrondes van de Champions League. Ik stapte echter over naar FK Tuzla City, een kleine club die beter betaalde. En dus de club die tegen AZ speelt in de Conference League. Dat klinkt dus allemaal best leuk en aardig, maar tevreden was ik niet met de minuten die ik daar kreeg. En dat had vooral te maken met redenen die niks met voetbal te maken hadden.”
Vriendjespolitiek en corruptie
“Die redenen laten zich makkelijk raden. Vriendjespolitiek, matchfixing, corruptie, dat soort zaken. De competitie is daar voor een groot gedeelte op gebaseerd. Vantevoren wist ik dat niet, al had ik wel een paar dingen gehoord. Maar ik dacht dat het wel mee zou vallen. Nou, niet dus. Opeens zat ik er middenin en merkte ik dat er van die verhalen niks was gelogen.”
‘Duidelijk dat er iemand druk op de trainer uitoefende’
“Ik werd er zelf ook mee geconfronteerd. Ik train elke dag, ben één van de besten op de trainingen. Op vrijdag werd altijd de selectie bekendgemaakt en zag ik dat ik in de basis stond. En de dag van de wedstrijd was opeens alles omgegooid en speelde ik opeens niet meer. Het is dan duidelijk dat er iemand druk op de trainer heeft uitgeoefend om iemand anders te laten spelen, al dan niet tegen betaling.”
“Spelers die het niet verdienen spelen dan wel opeens dankzij schimmige figuren op de achtergrond. Bestuursleden of spelersmakelaars bijvoorbeeld. En ook was het soms overduidelijk dat er scheidsrechters waren die strafschoppen om niks gaven, of voor allerlei zogenaamde overtredingen floten. Die waren in Bosnie echt dramatisch. Iedereen heeft z’n eigen belangen, wedstrijden zijn gewoon te koop. Dat maakt het voetballen lastig.”
‘Mensen zwijgen’
Mensen en clubs zwijgen maar over alles. Want anders keert dat zich tegen je. Je krijgt dan bijvoorbeeld scheidsrechters die nog meer tegen je fluiten. Dus men heeft het er niet veel over. Als spelers onderling deden we dat wel, maar dan vooral op een sarcastische manier. “Raak je tegenstanders maar niet aan, want dan vallen ze weer”, of “we zullen wel weer een penal tegen krijgen vandaag.”
Op een gegeven moment heb je er als speler ook maar vrede mee, je probeert er maar het beste van te maken. Dat is vaak het enige dat je kunt doen. Ik heb een paar dingen meegemaakt waar ik ook liever over zwijg tegen de media. Die dingen liggen gevoelig, dus dat moeten we maar laten gaan, haha.”
Voetbal in Bosnië is net zoals overal eigenlijk een goede afspiegeling van de maatschappij. Men is bepaalde dingen wel echt zat, zoals corruptie, maar ook financieel gezien. Helaas is er niet veel aandacht voor alles wat er mis is in het Bosnische voetbal. Mensen die er wel iets tegen proberen te doen worden niet gehoord. ‘Het is wat het is’, die attitude heeft men daar. Het gaat helaas niet de goede kant op. In mijn ogen wordt het helaas steeds slechter.”
‘Tuzla is een kleine club’
“Tuzla, de tegenstander van AZ, is geen grote club, ze bestaan ook nog niet zo lang. De nieuwe eigenaar is rijk en pompt er veel geld in. 4 jaar geleden promoveerde de club naar het hoogste niveau. Qua voetbal kan het best iets worden, maar dan moeten wel de juiste mensen worden aangetrokken. Anders pompt die eigenaar z’n geld er voor niks in.
De wedstrijd tegen AZ ga ik ook bezoeken, ik ga een paar jongens voor de wedstrijd even opzoeken. AZ moet Tuzla niet onderschatten, al zal AZ die wedstrijd wel winnen. Het voetbal in Bosnië is namelijk meer van het niveau Keuken Kampioen Divisie.”
)
)
)
)
)
)
)
)