Haar herstel was 'gekkenwerk', maar Ellen van Dijk (37) gaat voor een medaille in de tijdrit
i

Ellen van Dijk aan de start van de tijdrit in Rio in 2016 (Getty Images)

Haar herstel was 'gekkenwerk', maar Ellen van Dijk (37) gaat voor een medaille in de tijdrit

Nick Klaessens • 11:00, 26-07-2024

Drievoudig wereldkampioen tijdrijden Ellen van Dijk (37) staat morgen ‘gewoon’ aan de start van de olympische tijdrit. Wat een jaar was het voor haar. Van hoge pieken (ze werd moeder in oktober) tot diepe dalen (in juni brak ze haar enkel op drie plekken tijdens een trainingskamp). “Mijn vriend was vooral een peptalk machine afgelopen tijd.”

Ellen van Dijk gaat zaterdag op voor haar derde Olympische Spelen, maar afgelopen woensdag zat ze nog met een gezwachtelde enkel omhoog bij het persmoment. “De enkel kan nog een beetje opzwellen als hij op de grond staat zonder dat ‘ie beweegt, dus deze houding is alleen om het vocht af te voeren. Dit is wat anders dan op een fiets zitten, hè? Op de fiets heb ik helemaal nergens last van en kan ik op mijn allerhardst fietsen. Ik kan staan op de pedalen zonder pijn en zonder brace. Ik hoef gelukkig geen atletiek te doen.”

Nooit aan opgeven gedacht

“Sinds een week fiets ik pijnvrij”, zegt Van Dijk op het terras van het afgelegen hotel waar de wielrenners van TeamNL verblijven gedurende de Spelen. “Het herstel sinds mijn val in juni ging geleidelijk. De trainingen werden steeds langer, en dan in de gaten houden of er een reactie kwam. Soms werd de enkel wat dikker en blauw, maar dat ging gelukkig steeds snel weg. Dan wist ik: de belasting kan omhoog.”

Zag ze haar olympische droom in duigen opgaan in juni? “Ik klapte op die aanhanger, sloeg over de kop. Mijn vinger bloedde en ik dacht: oeh, ik hoop dat ik morgen wel kan trainen. Ik had niet door dat het zo heftig was totdat ik merkte dat mijn schoen niet lekker zat. Vervolgens kreeg ik ‘m niet goed uit. Dan komt er een ambulance en zeggen ze in het ziekenhuis dat de enkel gebroken is. Zelfs toen dacht ik: ik heb wel vaker wat gebroken, over twee weken zit ik weer op de fiets. Dus nee, ik heb nooit aan opgeven gedacht.”

Niet hier voor de vijftiende plek

Van Dijk is er alles aan gaan doen om die ontbrekende medaille op haar palmares alsnog binnen te slepen. “Ik heb nul concessies gedaan. Elke dag kwam de fysio bij me thuis, drie keer per week op en neer naar het ziekenhuis in Amsterdam voor controles. Gips eraf, gaat alles goed? Gips er weer om. 3,5e week zat ik in het gips en toen waren er nog vier weken en een beetje tot de tijdrit. Met de KNWU sprak ik af dat ik halverwege een performance test zou doen.”

Was dat een eis vanuit de KNWU? “Ja, als je naar de Olympische Spelen gaat, dan moet het natuurlijk wel op het niveau dat je voor de medailles gaat. Ik ben niet naar Parijs gekomen om vijftiende te worden.”

Gekkenwerk

Fit en pijnvrij zijn de ene helft van het verhaal, zit ze niet met schrik op de fiets nu? Bijvoorbeeld met het trainen hier op de racebanen onder Parijs? “Dat gaat heel goed. Natuurlijk was de allereerste keer dat ik op de fiets stapte wel spannend, maar die angst is weg.” Dat ze zelf vastberaden achter haar besluit staat, valt te begrijpen. Wat vonden de fysio en de artsen van haar missie? “Haha, de arts zei sowieso dat het gekkenwerk was, het zag er niet florissant uit zeven weken geleden.”

Zwaar was het wel, zegt ze. “De mentale spanning die erbij komt kijken, die continue twijfel of het zou gaan lukken of niet. Elke dag stond er een nieuwe training klaar waarvan ik dacht: ik weet niet of dit gaat lukken. Was het gelukt, dan was ik er blij mee. Maar ook: als mijn enkel niet reageert komt er morgen weer een stap bovenop. Altijd maximaal en twijfel, nooit relaxed of stabiel. Zaterdag die tijdrit, ik ga het niet hebben over wel of geen medaille. Het is een tijdrit, ik doe mijn best en dan zien we of het genoeg was na de finish.”