)
)
)
)
)
)
In The Sunday Times wekte de Britse arts Mark Bonar de indruk dat er in de top van het Engelse voetbal sprake is van grootschalig dopinggebruik. Bewijzen ontbreken vooralsnog, maar het artikel roept wel de vraag op hoe Nederland zich wapent tegen dopinggebruik op de voetbalvelden? ,,Wij laten onze spelers op regelmatige basis medisch testen,'' zegt Toon Gerbrands, algemeen directeur van PSV.
Laatst, na de thuiswedstrijd tegen PEC Zwolle, zag Toon Gerbrands voor zijn neus nog twee PSV'ers naar de dopingcontrole gedirigeerd worden. En bij de Europese avonturen in de Champions League gebeurt dat sowieso vaak. Ja, er wordt op doping getest in het voetbal. Maar veel? In Nederland moeten er tussen de 200 en 250 voetballers per jaar een plasje inleveren. Dat houdt in dat een speler ongeveer één keer in de zes jaar kans maakt op een test.
[poules_game team="psv" pool=“sportnieuws-wekelijks/
Lager
Dat gebeurt op wedstrijddagen, trainingsdagen, maar ook zonder aankondiging als ze vrij of thuis zijn. Toch ligt het aantal controles veel lager dan in bijvoorbeeld het wielrennen. En in die sport, maar ook in de atletiek, wordt er ook op bloed getest en is er een whereabouts-systeem. In het voetbal niet. Logisch, vindt Herman Ram, directeur van de Nederlandse Dopingautoriteit. ,,Het voetbal staat niet bekend als een dopinggevoelige sport.''
Economisch
Uiteindelijk is het puur een economische wet, zegt Ram. ,,Ik kan mijn geld voor controles niet twee keer uitgeven. Geen enkele sport kan claimen dopingvrij te zijn, maar als we kijken naar wat we daadwerkelijk vaststellen, dan ligt het dopinggebruik in het voetbal stukken lager dan in andere teamsporten. Op het moment dat er in het voetbal meer problemen naar voren komen, zullen we ook vaker gaan controleren.''
)
)
)
)
)
)
)
)