Hoe Tom Dumoulin dacht de gele trui te pakken, maar in het ziekenhuis eindigde: 'Die pijn voel ik nog steeds'
Tom Dumoulin vergaat in de ambulance van de pijn. © Getty Images

Hoe Tom Dumoulin dacht de gele trui te pakken, maar in het ziekenhuis eindigde: 'Die pijn voel ik nog steeds'

05:00, 29-06-2024 / Laatste Update: 07:37, 29-06-2024

Niemand wist nog hoe goed hij echt was, maar dat de 24-jarige Tom Dumoulin de gele trui ging pakken, daar waren de meeste wielervolgers het wel over eens. Op weg naar de Muur van Hoei ging het echter helemaal mis. We gaan terug naar de derde etappe in de Tour de France van 2015.

Het peloton vertrok die zesde juli vanuit Antwerpen en zou gaan finishen bovenop de beruchte Muur van Hoei. Een rit van slechts 159 kilometer.

Dumoulin had tijdens de openingstijdrit in Utrecht net naast de gele trui gegrepen, maar deed een dag later op weg naar Neeltje Jans bijzonder goede zaken. Met slechts zes seconden achterstand op geletruidrager Fabian Cancellara en drie op Tony Martin én een finish op een steile beklimming, leek het kwestie van tijd tot de Limburger in het geel zou staan.

Nerveus peloton

In het begin van de etappe was er niks aan de hand. Een kopgroep kreeg wat ruimte van het peloton, maar de voorsprong bleef beperkt. Op een kleine 60 kilometer van de finish, in aanloop naar de Cote de Bohissau, steeg de nerveusiteit en sloeg het noodlot echter toe.

"Een of andere flutklim", noemt Dumoulin de Cote de Bohissau in zijn boek Op gevoel. “Ik weet nog dat ik me afvroeg: wat is hiervan het levensbelang? Waarom willen we daar nu al vooraan zitten? Moet dat echt? Ja, ik begrijp wel dat we niet achter een crash terecht moeten zien te komen, maar dit koersgedrag verhoogt juist de nervositeit in het peloton en precies dat zorgt ervoor dat de kans op valpartijen toeneemt."

Massale valpartij

Dumoulin zag hoe zijn ploeggenoot John Degenkolb langs het peloton, een beetje door de berm, naar voren wilde. De Duitser zag het kansloze van zijn poging in en stuurde de weg weer op. "Maar hij maaide met zijn achterwiel het voorwiel van William Bonnet onder diens stuur vandaan. Bonnet sloeg tegen de grond en nam mij geheel buiten zijn schuld om mee in zijn val."

Talloze renners sloegen tegen de grond, onder hen Tom Dumoulin (r). © Getty Images

"Ik schoof in een soort Superman-positie met twee handen vooruit het gras van de berm in. Ik ging echt zo van duh-duh-duh-duh-duh, een buikschuiver. Ik miste op een haar een lantaarnpaal."

"Ik zat in het bermgras, in shock, en voelde dat er iets niet klopte, maar wat wist ik niet precies. Overal om me heen zag ik renners met bloed, fietsen die in de kreukels lagen, gekerm, mecaniciens die af en aan renden met nieuwe fietsen en wielen, artsen die eerste hulp boden. Niemand zag mij zitten. Ik zat ogenschijnlijk kalm in het gras. Fuck, dacht ik, dit is niet best."

'Mijn schouder is kapot'

"Toen er eindelijk iemand bij me was, zei ik: 'Mijn schouder is kapot.' Toen ben ik in een ambulance gezet. De pijn kwam in één keer in alle hevigheid opzetten. Ik raakte een beetje in paniek, want ze zagen dat hij uit de kom was, maar ze zetten hem nog niet terug. Ik viel bijna flauw van de pijn, schreeuwde om pijnstillers. Die kreeg ik pas in de ambulance, een paracetamolletje. Gelukkig zetten ze toen die schouder toch maar terug."

Het bleek inderdaad goed mis in de schouder van Dumoulin. Zo’n beetje alle pezen waren flink opgerekt en door de klap was er een deuk van een centimeter in zijn schouderkop was geslagen. Weg droom.

Tom Dumoulin wordt richting de ambulance geholpen. © Getty Images

"Serieus, die gemiste kans, die pijn, die kan ik nog steeds wel voelen. Ik heb uiteindelijk nooit het geel gedragen. Ik weet ook wel, het loopt zoals het loopt en mijn leven wordt er niet minder om, maar ik baal er wel van. Nooit het geel."

Bekijk hier de beelden van de massale valpartij.

Mike Teunissen

Zo werd Dumoulin in 2015 dus niet de eerste Nederlander in de gele trui sinds Erik Breukink in 1990. Die eer was vier jaar later voor Mike Teunissen, die dat jaar in Brussel verrassend de eerste etappe won.