)
)
)
)
)
)
Feyenoord maakt nog een kans met Tonny Vilhena. Ja, er is een toekomst voor hem in Rotterdam, denkt onze redacteur Bram Steenbeek. 'Volgens mij heeft Vilhena nog geen club in Engeland nodig. Ook niet in Duitsland of Italië. Vilhena heeft een club nodig waar de kansen op speeltijd rond de 100% liggen.'
Bla, bla, bla, deed de hand van Feyenoord-speler Tonny Vilhena na de 0-1 tegen FC Utrecht. Lul maar raak. In een fase dat Feyenoord moest werken voor dat het kon voetballen, ging Vilhena voorop in de strijd. Schouders eronder en, als het moet, een balletje achter het standbeen halen. Gaf na zijn goal ook nog de assist op Dirk Kuyt en had daarmee een groot aandeel in de (1-2) overwinning. Dat was niet voor het eerst dit seizoen. En hij loopt straks transfervrij de deur uit...
Vilhena was on fire. In zijn nopjes. Eerst dat doelpunt, daarna die assist. Vilhena was op de plek waar het voor hem op jonge leeftijd begon: belangrijk op het centrale middenveld. Op die positie lopen veel mannen met die potentie rond, maar Vilhena heeft dat ene woord in zich zitten.
De afgelopen jaren heeft Feyenoord genoeg van dat soort middenvelders gehad. Middenvelders die wisten hoe met ze een bal om moesten gaan in combinatie met de Rotterdamse mentaliteit. Niet lullen maar poetsen. Niet mauwen, maar de mouwen opstropen en vechten als het voetballend niet lukt. Vilhena kan dat als geen ander. Leroy Fer en Georginio Wijnaldum ook.
Middenvelders met dat Feyenoord-DNA verlaten de club. Het wordt om financiële redenen een onbedoelde traditie. Nu kunnen we de euro's niet de schuld geven: Feyenoord is gezond. De beschuldigende vinger kan alleen naar het bestuur zelf. Vorig jaar speelde Vilhena namelijk niet zo veel. Op het moment dat Van Geel de middenvelder benaderde voor het verlengen van die uitzichtloze situatie, heeft de technisch directeur van Feyenoord al zijn ingeprikte veren weer in mogen leveren.
Wie dacht Van Geel voor zich te hebben? Winston Bogarde? Een voetballer is gelukkig als hij speeltijd heeft en een mooi weeksalaris bijgeschreven krijgt. Bogarde, die het prima vond om tegen een dik bedrag op de tribune plaats te nemen, is niet voor niets een uitzondering op de regel. Gelukkig - voor Vilhena - is Giovanni van Bronckhorst een trainer die het wél in hem ziet zitten. Na zijn doelpunt en het handgebaar rent Vilhena dan ook naar zijn coach toe.
Hij knuffelt de man die zijn horizon waarschijnlijk weer verbreedt tot buiten Rotterdam-Zuid. We zien de Vilhena uit zijn debuutjaar onder Ronald Koeman. Een speler die in ieder geval mijn hart veroverde. Volgens mij heeft Vilhena nog geen club in Engeland nodig. Ook niet in Duitsland of Italië. Vilhena heeft een club nodig waar de kansen op speeltijd rond de 100% liggen. Dat is, onder Van Bronckhorst, bij Feyenoord wel het geval.
Feyenoord keek in de zomer verder dan dit seizoen en versterkte het middenveld alvast. Dat ze zich toen voorbereidden op zijn vertrek is niet zo gek. Het is wel gek dat ze in crisistijd er alles aan doen om het vertrouwen in Van Bronckhorst aan te halen, maar geen poging wagen om zijn (toekomstig) verlengstuk op het veld voor een lange tijd vast te leggen. Dat de situaties van toen en nu verschillen als winnen en verliezen, is net zo duidelijk als de 'nee' die Vilhena afgelopen zomer gaf.
Door: Bram Steenbeek
)
)
)
)
)
)
)
)