Louis van Gaal liet 'beste verdediger van Nederland' als een blok vallen bij Oranje: 'Dat is blijkbaar normaal'
i

Louis van Gaal als bondscoach van Oranje. ©Pro Shots.

DELEN

Louis van Gaal liet 'beste verdediger van Nederland' als een blok vallen bij Oranje: 'Dat is blijkbaar normaal'

Aron Kattenpoel Oude Heerink • 05:00, 13-05-2025 / Laatste Update: 16:37, 13-05-2025

Douglas Franco Teixeira, voormalig verdediger van FC Twente, leek ooit op weg naar een glansrijke interlandcarrière bij Nederland. De Braziliaan liet zich naturaliseren tot Nederlander in de hoop het Oranje-shirt te dragen. Tot grote teleurstelling van hemzelf leidde dat nooit tot een interland, ondanks de positieve woorden van Louis van Gaal. "Daarna heb ik nooit meer wat gehoord", herinnert Douglas zich.

In de aanloop naar het WK 2010 in Zuid-Afrika ontstond plots het idee om Douglas te laten naturaliseren, zodat hij kon uitkomen voor Oranje. Hoewel sommigen beweren dat dit initiatief uitging van de voormalig verdediger zelf, ontkent hij dat. "Bert van Marwijk wilde mij graag bij Oranje hebben. Ze zeiden: 'Hij kan mee naar het WK, want hij woont bijna vijf jaar in Nederland en heeft een Nederlandse vrouw.' Dat was het plan", blikt Douglas in gesprek met Sportnieuws.nl terug.

‘Beste verdediger van Nederland’ blikt terug op gitzwarte periode: ‘Het was mijn fout’

10 mei 2025, 08:56

Voormalig FC Twente-verdediger én Oranje-bankzitter Douglas Franco Teixeira blikt terug op een periode die zijn voetbalcarrière op zijn kop zette: een dopingschorsing. Wat begon als een ogenschijnlijk onschuldig medicijn om te plassen, veranderde in een langdurige schorsing voor de Braziliaanse-Nederlander. "Ik snap niet waarom mensen zulke dingen kunnen zeggen", vertelt Douglas.

Opgeroepen, maar géén speeltijd

Uiteindelijk verliep het naturalisatieproces langzamer dan gehoopt. De benodigde papieren konden niet op tijd geregeld worden, waardoor Douglas niet mee kon naar het WK. "Dat was een teleurstelling", geeft hij toe, maar hij bleef dromen van minuten voor het Nederlandse elftal. "Ik wist dat ik nooit voor Seleção zou spelen, maar spelen voor een nationaal team bleef een droom."

De Braziliaanse-Nederlander werd in oktober 2012 alsnog opgeroepen door bondscoach Louis van Gaal. "Ik was zó blij toen ik werd opgeroepen", vervolgt Douglas. Zowel tegen Andorra als Roemenië kreeg hij geen minuten, daar vertelt hij als een boer met kiespijn over. "Ik was bijna ingevallen, maar helaas bleef het alleen bij één keer opgeroepen worden."

Loze woorden van Louis van Gaal

Douglas had goede hoop dat hij tijdens de volgende interlandperiode wél zijn debuut voor Oranje zou maken, maar zover kwam het nooit. "Op de terugweg uit Roemenië sprak Van Gaal me aan en zei: 'De volgende keer oefenen we tegen Duitsland. Ik hou je in de gaten, zorg dat je blijft spelen, dan laat ik je spelen.' Maar daarna heb ik nooit meer iets van hem gehoord. Dat schijnt in het voetbal normaal te zijn. Misschien was er op dat moment gewoon een andere verdediger die beter was dan ik. Zo gaat het nu eenmaal."

Gemakkelijk naturalisatieproces

De naturalisatie verliep volgens Douglas zonder problemen. "Het was eigenlijk heel eenvoudig", vertelt hij. "Je moet bepaalde zaken regelen en aan de regels voldoen. Ik volgde een paar cursussen en leerde over de Nederlandse cultuur. Dat ging allemaal soepel, en uiteindelijk was het geregeld." Hoewel het proces om Nederlander te worden vlot verliep, bleef het beloofde hoogtepunt – een interlandcarrière bij Oranje – uit. Ondanks zijn inspanningen en zijn status als topverdediger bleef het bij slechts één uitnodiging.

Nooit spijt gehad

Spijt heeft hij nooit gehad, want hij voelt zich helemaal thuis in Nederland, samen met zijn Nederlandse vrouw en drie dochters. Hij woont nog altijd in Twente. "De eerste drie, vier maanden in Nederland waren écht zwaar. Op de club was alles leuk, maar daarna kwam je thuis en was je helemaal alleen. Je spreekt de taal niet, je begrijpt niets van wat er op televisie is. Eigenlijk kun je helemaal niets."

"Dat voelt eenzaam, zeker omdat je constant nadenkt of dit wel is wat je echt wilt. Maar gelukkig had ik geduld, want al snel voelde ik me thuis. De club en de jongens hebben me enorm geholpen om me welkom te voelen hier in Nederland. Het was altijd liefde. Natuurlijk mis ik Brazilië nog, maar niet zo veel als vroeger, omdat ik hier vrienden heb, mijn Nederlandse vrouw en drie dochters", sluit Douglas af.