)
)
)
)
)
)
Columnist Tomas Toma is partner en marketingmanager van het sportmarketing- en managementbureau Sporteyes en werkzaam voor PEC Zwolle. Hij schrijft minimaal eens per maand voor Sportnieuws.nl over de ontwikkelingen en opmars van het vrouwenvoetbal.
Het kan aan mij liggen hoor, maar de laatste weken hoor ik steeds vaker in de wandelgangen de term ‘BeNeleague’ vallen. En nee, dan gaat het niet om de Eredivisie voor mannenvoetbal, maar om de Eredivisie Vrouwen.
Ambitie terug
Een gedaante die de competitie al eens heeft gehad; gedurende drie seizoenen, 2012-13, 2013-14 en 2014-15, kwamen de clubs uit Nederland en van onze onderburen uit in dezelfde competitie. Vanaf 2015-16 besloot de KNVB, in overleg met de betrokken Nederlandse clubs, weer voor een eigen topcompetitie te gaan. In een onlangs gepubliceerde artikel van Sporza blijkt deze ambitie er weer te zijn.
Ontwikkeling
Nu we weer langzaam maar zeker richting het einde van de competitie gaan, is het goed om de ontwikkelingen onder de loep te nemen. Na het Europees Kampioenschap afgelopen zomer in eigen land verwachtte men een florerend effect op de Eredivisie Vrouwen. Helaas bleef dit uit; de sponsoren en partners blijven vooralsnog verstopt. Rust en ontwikkeling in de breedte van de competitie is er ook nog niet; lukt het Achilles ’29 om volgend seizoen nog een team op de been te brengen? Is Excelsior/Barendrecht überhaupt klaar voor het hoogste niveau? Gaan we weer terug naar een competitie met 6, 7 of 8 teams? Welk effect heeft het feit dat Ajax met een beloftenteam van start gaat voor de andere club in de regio, VV Alkmaar? En hetzelfde geldt voor de ambitie en plannen van Feyenoord met betrekking tot het meisjes- en vrouwenvoetbal en ADO Den Haag.
Hopelijk slechts gerucht
Dit alles doet misschien vermoeden dat de competitie een pas op de plaats maakt, waardoor weer voorzichtig, of achter de schermen wellicht wel stevig, het gesprek wordt gevoerd omtrent een herstart van de BeNeleague. Ik hoop dat dit slechts een gerucht is en dat gekozen wordt om juist te blijven investeren in hetgeen wat er nu staat; een competitie die kwalitatief stappen maakt, betaald voetbalorganisaties die meer, dan wel starten te investeren in het meisjes- en vrouwenvoetbal en talentonwikkeling.
Ik geloof zeker in samenwerking, maar niet in paniekvoetbal. Investeer in het merk Eredivisie Vrouwen, investeer in talentontwikkeling en behoud van speelsters en investeer in de relatie en samenwerking tussen de clubs onderling én de verbinding binnen de clubs op zich, tussen de ‘vrouwenafdeling’ en de betaald voetbalorganisatie. En kijk parallel daaraan naar mogelijkheden met onze zuiderburen; denk hierbij aan bijvoorbeeld een gezamenlijke bekercompetitie vanaf een gevorderde bekerronde, uitwisseling van kennis binnen verschillende geledingen (technisch, commercieel). In deze fase zitten we niet te wachten op weer een testcase die op voorhand alweer gedoemd is te mislukken.
Slowly but growly
Ik sluit dit stuk graag af met een quote die naar mijn idee tekenend is voor de Eredivisie Vrouwen: ‘slowly but growly’. Koester deze, op het oog, langzame ontwikkeling. Desnoods met 7-8 teams. En wees bewust van het feit dat de vijver met talentvolle meiden groter wordt de komende jaren. Dit door de natuurlijke groei van de breedtesport, de doorontwikkeling van het ontwikkelingsprogramma ‘sterke verenigingen’ van de KNVB in samenwerking met de top- en breedtesport en uiteraard door investeringen en ontwikkelingen binnen betaald voetbalorganisaties (begeleiding, scouting, jeugd- en beloftenteams). En met inmenging van onder andere Feyenoord zal de competitie in status en uitstraling zal toenemen.
[poll id="876"]
)
)
)
)
)
)
)
)