)
)
)
)
)
)
Dylan Groenewegen won deze editie van de Tour de France al 2 etappes. De Nederlandse sprinter kwam dinsdag maar nét op tijd binnen om door te mogen. Niet alleen hij, ook heel Nederland wil de Amsterdammer op de Champs-Élysées zien sprinten. Vorig jaar pakte hij namelijk daar misschien wel de mooiste zege uit zijn loopbaan. Op de bijzondere straat in Parijs, op de laatste dag van de Tour. Maar weinig etappes kunnen daar aan tippen.
Nederlandse etappezeges in de Tour zijn zeldzaam, altijd prachtig, maar ook zeer onvoorspelbaar. Nu in de bergen hopen we weer op een mooie solo die bijvoorbeeld door Robert Gesink wordt afgemaakt. Of een Steven Kruijswijk die de favorieten vlak voor de aankomst op de pijnbank legt. In ieder geval willen we graag nog meer Nederlandse etappezeges zien. Om die een beetje te hypen, zetten wij de 3 mooiste etappezeges van onze landgenoten van de laatste jaren op een rij!
Dylan Groenewegen op de Champs-Élysées in 2017
Zoals gezegd, dit is misschien wel de mooiste sprint van het jaar om te winnen.
Critici roepen dat na 3 weken Tour, het sprintersbal nogal is uitgedund. Tegen hen zeggen we: onze Dylan kan het ook als alle toppers er nog bij zitten. Check maar!
Lars Boom in de Roubaixe hel van 2014
Wat moesten we lang wachten op een Tourzege. Tussen 2005 (Pieter Weening) en 2014 (Lars Boom) stonden we 9 jaar droog. Wij als Nederlanders waren het lachertje van de wielerwereld. Maar hoe mooi maakte Lars Boom een einde aan die 9 jaar durende droogte. In de hel van Roubaix, op de kasseien dus, soleerde Boom naar de zege. In de kleuren van Belkin, weet je nog? Die kasseien waren niet stoffig, zoals de 9e etappe van déze Tour, maar kletsnat. Het leek wel het einde van de wereld waar de renners doorheen glibberden. Boom reed weg op de kasseien, toen renners achter hem de bocht door gleden, kreeg geletruidrager Vincenzo Nibali mee, maar reed de Italiaan er uiteindelijk wel af. Wat een schitterende zege!
Pieter Weening met 0.0002 seconde verschil in 2005
De hele dag zat half Nederland op het puntje van de bank. Pieter Weening reed lang solo in zijn Rabobank-trui naar de finish in Gerardmer. Toen kwam ineens die Duitser, Andreas Klöden erbij. We zouden toch niet wéér in de slotfase van een belangrijke wedstrijd geklopt worden door een Duitser? En dan ook nog door die T-Mobile-ploeg, waar bijna alle renners wel doping hebben gebruikt of er in ieder geval van verdacht werden. Het kwam aan op een sprint. Nog altijd kunnen wij het verschil niet met het blote oog zien. 0.0002 seconde was het verschil op de streep. 9 millimeter. Gelukkig wel in 'ons' voordeel!
Vond jij een andere etappe mooier? Bijvoorbeeld de proloog-winst van Erik Breukink in 1989 (en daarmee de laatste Nederlander in het geel). Of de solo-aankomst van Michael Boogerd op La Plange (wij kennen het nu als La Planga). Laat dan je reactie achter onder dit artikel!
)
)
)
)
)
)
)
)