Shurandy Sambo groeide als kleine jongen op in Geldrop met een droom grootse toernooien te gaan spelen. Aankomend jaar gaat dat eindelijk gebeuren: hij gaat het WK spelen met Curaçao. Al van kleins af aan komt hij op het eiland, waar veel familie woont. En hoe dichter hij bij het profvoetbal kwam, hoe vaker hij de vraag kreeg: Kom je voor Curaçao spelen? Het antwoord volgde halverwege dit kalenderjaar. "Het was niet altijd even eerlijk."
Ineens was Curaçao wereldnieuws omstreeks november van dit jaar. Het kleine eiland plaatste zich voor het eerst in de historie voor het WK in 2026 en is daarmee de kleinste deelnemer ooit. Het was een golf van aandacht die geen enkele speler van het team ooit heeft gekend. Spartaan Shurandy Sambo is er daar één van. Hij kon zijn telefoon niet openen of hij zag zichzelf voorbij komen. Juichend op de schouder van een teamgenoot, half in de hekken klimmend, vlak voor een vak van uitzinnige eilandbewoners. De foto ging de wereld over.
'Mensen wisten niet eens wat Curaçao was'
"Mensen wisten niet eens wat Curaçao was", lacht hij. "In een video op YouTube zag ik iemand commentaar geven. Hij dacht dat Curaçao bij Nederland op de kaart lag. Het is mooi om te zien dat mensen nu weten wat Curaçao is en dat we naar het WK gaan", zegt hij met een brede grijns.
Soms kan hij het nog niet geloven, maar toch is het echt waar. Curaçao gaat op het WK spelen tegen Duitsland, Ecuador en Ivoorkust. "Toen de poule bekend werd, was iedereen actief in de groepsapp", herinnert hij zich. "We spelen een mooi duel met Duitsland en tegen de andere twee kunnen we gewoon een goed resultaat halen", blikt hij vooruit. "Daar moeten we voor vechten."
Opgroeien in Geldrop
Terug naar Geldrop, de plek waar het allemaal begon voor Shurandy Sambo. Hij groeide op in een gezin met een broer, een zus en zijn twee ouders. Hij was de enige van de drie die op voetbal ging. "Mijn broer deed boksen en mijn zus zat op turnen", legt hij uit. "Mijn vader voetbalde wel, in Curaçao. Dus voor hem is het extra mooi dat we nu het WK gehaald hebben." Zijn vader zou ook de grootste motivator zijn in de jeugd van Sambo. "Ik trainde altijd extra met hem."
Ook was hij degene die Sambo al vroeg bewust maakte van bepaalde keuzes die hij moest maken. "Ik herinner me dat er een verjaardag was van een vriendje jaren geleden, dan legde hij uit: wil je daarheen of wil je trainen? Dan ga je toch nadenken. Want ik wist dat mijn vriendjes daar ook heen gaan, maar als ik extra train dan zou zich dat later uitbetalen." Dat gebeurde want op 7-jarige leeftijd vertrok Sambo al bij de amateurs en kwam hij bij PSV terecht. "Mijn vader heeft me altijd scherp gehouden, daar ben ik hem dankbaar voor."
'Het is niet altijd 'fair' geweest'
Vanaf dat moment betekende het een heleboel reizen voor familie Sambo. Zijn vader ging altijd mee en doet dat nu nog steeds. Elke wedstrijd ziet hij, net als de rest van de familie. Sambo ziet in dat zij vroeger offers hebben moeten doen om hem te laten spelen. "Er werd altijd eerst gekeken waar ik speelde en daarna pas naar waar mijn zus moest turnen bijvoorbeeld. In dat soort kleine dingen kreeg ik voorrang. Als ik daar nu op terugkijk, is het niet altijd fair geweest richting hen. Maar het had wel een bedoeling, want er was gewoon de kans dat ik het zou halen. Ik ben ze dankbaar voor die offers."
Het leidde soms tot discussies in de jongere jaren, vertelt Sambo. "Maar achteraf lachen we erom. Ze begrepen het uiteindelijk wel. Als je al snel bij PSV speelt en je slaat teams over, dan ben je op de goede weg", zagen ook zijn broer en zus. Hoe verder Sambo kwam, hoe serieuzer de optie ook werd om interlands te gaan spelen.
Sambo doorliep verschillende jeugdteams van het Nederlands elftal, maar kreeg op vakantie in Curaçao al vaker de vraag of hij daar voor uit wilde komen. "Mijn ooms en mijn opa zeiden het soms. Mijn opa vond het mooi als ik voor het eiland zou spelen, maar ook hij zei: je moet voor het hoogst haalbare gaan."
Groepsapp Curaçao
Voor Sambo kwam in de zomer het moment om de keuze te maken: gaat hij voor Curaçao of niet? "Er waren nog zes wedstrijden te spelen voor ze om het WK te halen. Uiteindelijk is die keuze goed gevallen, dus dat is echt mooi." Hij maakte de keuze met een groepje andere spelers die voor Curaçao konden uitkomen. Samen hadden ze een groepsapp waarin ze contact hielden wanneer het juiste moment zou zijn.
Sambo werd door de voorzitter gevraagd en hij gooide het balletje op bij de andere mensen in de groep: onder anderen Tahith Chong, Riechedly Bazoer en Sontje Hansen. "We hadden besloten om in september met elkaar voor Curaçao uit te komen, Sontje kwam wat later want hij werd vader. We haalden goede resultaten en de rest is geschiedenis. Nu wil ik eerst bij Sparta het beste eruit halen dit seizoen en mij dan klaarmaken voor het WK."
'Eigenlijk ben ik gewoon gezegend'
Dat Sambo weer elke week speelt bij Sparta en met Curaçao het WK heeft gehaald, was lang niet altijd vanzelfsprekend. Dat besefte hij ook toen hij in Jamaica na de plaatsing voor het eindtoernooi op het veld zat. “Ik kreeg een flashback van al het harde werken, mijn twee kruisbandblessures, de tijden dat mijn ouders me overal naartoe brachten, mijn zus en broer die er voor mij waren en ook mijn vriendin", herinnert hij zich. "Eigenlijk ben ik gewoon echt gezegend dat ik het heb gehaald. Ook dankzij hen", besluit hij.
Dit is deel één van het uitgebreide interview met Sparta-speler Shurandy Sambo. In deel twee lees je over zijn zware periode tijdens zijn twee zware blessures, hoe zijn vrienden hem met beide benen op de grond houden en hoe Sambo continu opnieuw mag dromen van een hoogtepunt.
,fit(480:))