)
)
)
)
)
)
Direct na haar zilveren race holt Dafne Schippers gehuld in een Nederlandse vlag terug de baan op. Terug naar de start. Naar de kant. Duidelijk op zoek naar iemand. Naar familie. Naar papa. Vader Ernst is de eerste die ze in haar armen sluit na haar historische zilveren WK-medaille op de 100 meter. Daarna volgt moeder Karen en dan oudste broer Derek. Ze zijn erbij in Peking, een trip die al niet meer stuk kan.
Dol van geluk springt pa Schippers tegen alle strenge veiligheidsmaatregelen in over de boarding van de tribune, als hij zijn dochter ziet naderen. ,,Blijkbaar was dat niet de bedoeling, want meteen zat er een Chinees op m'n rug. Maar ik heb Daf toch even vast kunnen houden. Man, wat is dit bijzonder,'' jubelt Schippers senior later in de catacomben van het Vogelneststadion.
Voor de Chinese agenten moeilijk gaan doen, besluit Schippers met haar vader terug de tribune op te klimmen, waar ze haar moeder om de hals vliegt. Pas dan komen de tranen bij de Utrechtse atlete. ,,Niet bij mij, hoor. We moeten natuurlijk niet allemaal gaan huilen,'' grapt moeder Karen, ondanks het bijzondere moment 30 minuten na de race alweer de nuchterheid zelve. ,,De tranen komen bij mij altijd later, ik weet niet wat dat is. Maar ik ben zo blij, joh. Zilver op de 100 meter. Ik kan het bijna niet geloven. Want ze moet het maar even doen, hè. Ze is niet de enige snelle vrouw die daar in die finale staat.''
Snelle dijen
Bovendien komt ze gewoon uit Utrecht, bepaald niet het sprintmekka van de wereld. En die snelle dijen heeft ze ook niet geërfd. Moeder Karen: ,,Of ik vroeger snel was? Helemaal niet. Ik heb een beetje gebasketbald en gehandbald, maar ik ben niet de sporter in onze familie. Ik ben meer de passieve genieter. En dit overtreft toch wel weer alles, hè. Dafne verrast ons elke keer weer.''
Zo is er voor de grote dag nog contact via Facetime. ,,De rust die ze toen uitstraalde. Niet normaal,'' herinnert vader Ernst zich. ,,Toen wij de indeling van de halve finale zagen, dachten we: dat gaat niet meevallen. Zoveel snelle meiden. Maar ze flikt het gewoon. Abnormaal. En ze kan nog beter, zegt ze. Tja, dan zal het wel.''
Familie
Op de 200 meter heeft ze vrijdag naar eigen zeggen nog meer kans. De familie - vader, moeder, broer en oom en tante - zijn er dan ook weer bij. Net als zaterdag tijdens de estafettes. Na een rondreis is de hele familie al dik 1,5 week in China. Tot het einde blijven ze in Peking.
,,Ja, broertje. Toch maar goed dat je meegekomen bent, hè,'' plaagt de tweede snelste vrouw van de wereld haar broer, als ze 1 uur na haar zilveren plak eindelijk weer haar familie ziet.
Vriendje
Derek Schippers is er normaal niet altijd bij tijdens internationale titeltoernooien. ,,Ik had het geluk dat mijn ouders nu drie in plaats van twee kaarten kregen,'' legt Derek, een iets oudere kopie van Dafne, lachend uit. ,,En zolang Dafne nog geen vriendje heeft, mag ik dan mee.''
Derek is apetrots. ,,Ze is al wat jaartjes sneller dan ik, maar het maakt niet uit. Ik vind het geweldig wat ze allemaal presteert.''
Die bewondering gaat zo ver dat hij na jaren voetballen nu op z'n 27ste ook begonnen is met atletiek. ,,Voor de grap, hoor. Gewoon wat sprinttrainingen op dinsdagavond bij Hellas, in Utrecht. Ik wil wel eens meemaken hoe het voelt wat zij doet. Maar ik klok m'n tijden nog niet, hoor. Eerst eens normaal leren lopen.''
Lees ook: ‘Het lijkt soms wel of wij 4 punten achter staan op PSV’
Lees ook: ‘Lukoki keert mogelijk snel terug in de Eredivisie’
Lees ook: ‘Milan wil Balotelli terug’
Lees ook: Feyenoord houdt grote schoonmaak
)
)
)
)
)
)
)
)